DS.523.6339.2021

Na podstawie art. 104 § 1 oraz art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735), w zw. z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy  z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1781),  art. 6 ust. 1 oraz art. 58 ust. 2 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku  z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z 4.05.2016, str. 1,  Dz. Urz. UE L 127  z 23.05.2018, str. 2 oraz Dz. Urz. UE L 74 z 4.03.2021, str. 35) w zw. z art. 105a ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r., poz. 2439), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana Ł. B., na nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych osobowych przez S. S.A., polegające na przetwarzaniu danych osobowych Skarżącego dla celów oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego w B. S.A., oraz w B.R. prowadzonym przez Z., bez podstawy prawnej oraz na odmowie spełnienia żądania Skarżącego w zakresie zaprzestania przetwarzania tych danych, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych

1. nakazuje S. S.A. zaprzestania przetwarzania danych osobowych Pana Ł. B. wynikających z  umowy z dnia […] lipca 2017 r. w B. S.A., przetwarzanych na podstawie art. 105a ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe w celu oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego;
2. w pozostałym zakresie umarza postępowanie.

Uzasadnienie

Do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych wpłynęła skarga Pana Ł. B., zwanego dalej Skarżącym, na nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych osobowych przez S. S.A., zwaną dalej Bankiem, polegające na przetwarzaniu danych osobowych Skarżącego dla celów oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego w B. S. A., zwanej dalej B., oraz w B.R. prowadzonym przez Z., zwany dalej Z., bez podstawy prawnej oraz na odmowie spełnienia żądania Skarżącego w zakresie zaprzestania przetwarzania tych danych.

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych, zwanej dalej również Prezesem UODO, ustalił następujący stan faktyczny.

1. W skardze inicjującej niniejsze postępowanie Skarżący wskazał, że Bank przetwarza jego dane osobowe wynikające z zamkniętego już zobowiązania kredytowego zawartego w dniu […] lipca 2017 r., w celu analizy i oceny ryzyka kredytowego pomimo niedopełnienia obowiązków wynikających z art. 105a ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357), zwanej dalej Prawem bankowym, oraz udostępnia te dane do B. oraz do Z. Skarżący wskazał, że Bank nie uwzględnił jego żądań o zaprzestanie przetwarzania, w tym udostępniania do B. i do Z. jego danych osobowych w skarżonym zakresie. Wobec tego Skarżący wniósł do Prezesa UODO o nakazanie Bankowi zaprzestania przetwarzania jego danych osobowych w ramach zamkniętej umowy kredytowej w celu oceny i analizy ryzyka kredytowego w B. oraz w Z. (dowód: skarga z dnia […] października 2021 r.);
2. W złożonych wyjaśnieniach Bank wskazał, że dane osobowe Skarżącego pozyskał w związku z zawarciem ze Skarżącym umowy nr […] z dnia […] lipca  2017 r. Bank wskazał, że w związku z zawartą ze Skarżącym umową, w dniu […] lipca 2017 r. udostępnił jego dane osobowe do B. Bank wskazał nadto, że aktualnie przetwarza dane Skarżącego w celu obrony przed ewentualnymi roszczeniami do czasu ich przedawnienia zgodnie z art. 118 Kodeksu Cywilnego w zw. z art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z 4.05.2016, str. 1,  Dz. Urz. UE L 127  z 23.05.2018, str. 2 oraz Dz. Urz. UE L 74 z 4.03.2021, str. 35), zwanego dalej RODO, co stanowi prawnie uzasadniony interes Banku. Bank wskazał również,  że dane Skarżącego przetwarzane są również na podstawie art. 105a ust. 3 Prawa bankowego w B. przez okres wskazany w art. 105a ust. 5 Prawa bankowego. (dowód: wyjaśnienia Banku z dnia […] listopada 2021 r.);
3. Bank wskazał, że cyt. „(…) w związku ze zwłoką w spełnieniu świadczenia – trwającą powyżej 60 dni, Bank wysłał do Skarżącego Oświadczenie  o wypowiedzeniu umowy (data nadania: […].04.2019r.) z informacją o zamiarze przetwarzania jego danych na podstawie art. 105a ust. 3 Ustawy – Prawo Bankowe. (…) W związku z faktem, że korespondencja z informacją o zamiarze przetwarzania danych bez zgody Skarżącego została wysłana z dniem […].04.2019r., a przetwarzanie danych Skarżącego na podstawie art. 105a ust. 3 Ustawy – Prawo Bankowe rozpoczęło się z dniem […].11.2020r. upłynęło również co najmniej 30 dni  od poinformowania Skarżącego o zamiarze przetwarzania jego danych – bez zgody.” Bank wskazał również, że cyt. „(…) umowa została zamknięta w B. w z datą  […] listopada 2020 r. Dane Skarżącego w związku z umową będą przetwarzane przez B. na podstawie art. 105a ust. 3 Ustawy – Prawo Bankowe przez 5 lat od tej daty. Wskazujemy, że zgoda Skarżącego na przetwarzanie danych przez B. przez 5 lat po spłacie zobowiązania została wycofana w B. z datą […] sierpnia 2021r.” (dowód: wyjaśnienia Banku z dnia […] listopada 2021 r. z załącznikami);
4. Bank wyjaśnił ponadto, że nie przekazywał danych osobowych Skarżącego do Z. (dowód: wyjaśnienia Banku z dnia […] stycznia 2022 r.);
5. Bank zawarł z B. umowę w sprawie gromadzenia, powierzenia i udostępniania informacji w Bazie B. „K.” w dniu […] sierpnia 2018 r., aneksowaną w dniu […] maja 2018 r., na podstawie której B. przetwarza dane osobowe klientów Banku, przekazane przez Bank (dowód: wyjaśnienia Banku z dnia […] listopada  2021 r. z załącznikami);
6. B. wskazał, że cyt. „B. pozyskał dane Skarżącego od Banku w dniu […] lipca  2017 r. w zakresie zapytania kredytowego oraz w dniu […] lipca 2017 r. w związku  z umową kredytową zawartą w dniu […] lipca 2017 r. („Umowa”) na podstawie  art. 105 ust. 4 ustawy Prawo bankowe, art. 105a ust. 1 ustawy Prawo bankowe oraz na podstawie łączącej Bank i B. umowy. Dane zostały pozyskane w zakresie danych identyfikujących Skarżącego oraz danych dotyczących zaciągniętego zobowiązania. Obecnie B. przetwarza dane osobowe Skarżącego dotyczące Umowy, w tym historii spłaty w celu oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego na podstawie art. 105a ust. 3 ustawy Prawo bankowe, ze względu na przekazanie przez Bank do B. informacji o spełnieniu warunków, o których mowa w tym przepisie, dających podstawę do przetwarzania danych bez zgody Skarżącego. Dane będą przetwarzane w tym celu przez okres 5 lat od dnia wygaśnięcia zobowiązania, zgodnie z art. 105a ust. 5 ustawy Prawo bankowe. W przypadku Umowy, jako datę wygaśnięcia zobowiązania Bank wskazał dzień […] listopada  2020 r.”  B. wskazał również, że Skarżący nie zwracał się do niego z wnioskiem  o usunięcie danych. (dowód: wyjaśnienia B. z dnia […] listopada 2021 r.);
7. Z. w złożonych wyjaśnieniach wskazał, że cyt. „na dzień […].01.2022 r.  w B.R. nie stwierdza się obecności danych Skarżącego, które zostały wymienione w piśmie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w odniesieniu do wpisu dokonanego przez S. S.A. z siedzibą we W.” (dowód: wyjaśnienia Z. z dnia […] stycznia 2022 r.).

Po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że przepisem uprawniającym administratorów danych do przetwarzania zwykłych danych osób fizycznych jest art. 6 ust. 1 RODO, zgodnie  z którym, przetwarzanie danych jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy spełniona jest jedna  z przesłanek wskazanych w tym przepisie. Katalog przesłanek wymienionych w art. 6 ust. 1 RODO, jest zamknięty. Każda z przesłanek legalizujących proces przetwarzania danych osobowych ma charakter autonomiczny i niezależny.

Co do zasady podstawą prawną przetwarzania danych osobowych klientów przez Bank w B. może być obecnie art. 6 ust. 1 lit. f RODO, gdy Przetwarzanie to jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora. Wskazania ponadto wymaga, że przetwarzanie danych osobowych klientów Banku przez B. odbywa się na podstawie zawartej z Bankiem umowy.

Wskazać należy że B. jest instytucją utworzoną na podstawie art. 105 ust. 4 Prawa bankowego, który stanowi, że banki mogą, wspólnie z bankowymi izbami gospodarczymi, utworzyć instytucje upoważnione do gromadzenia, przetwarzania i udostępniania bankom informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie, w jakim informacje te są potrzebne w związku z wykonywaniem czynności bankowych oraz w związku ze stosowaniem metod wewnętrznych oraz innych metod i modeli, o których mowa w części trzeciej rozporządzenia nr 575/2013, innym instytucjom ustawowo upoważnionym do udzielania kredytów informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń (pkt 2), instytucjom kredytowym informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie niezbędnym do oceny zdolności kredytowej konsumenta, o której mowa w art. 9 ustawy z dnia 12 maja  2011 r. o kredycie konsumenckim (pkt 3), instytucjom pożyczkowym i podmiotom, o których mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim na zasadzie wzajemności, informacji stanowiących odpowiednio tajemnice bankową oraz informacje udostępnione przez instytucje pożyczkowe oraz podmioty, o których mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie niezbędnym do oceny zdolności kredytowej konsumenta, o której mowa w art. 9 tej ustawy, i analizy ryzyka kredytowego  (pkt 4).

Zgodnie z art. 105a ust. 1 Prawa bankowego, przetwarzanie przez banki, inne instytucje ustawowo upoważnione do udzielania kredytów, instytucje pożyczkowe oraz podmioty, o których mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, a także instytucje utworzone na podstawie art. 105 ust. 4, informacji stanowiących tajemnicę bankową i informacji udostępnionych przez instytucje pożyczkowe oraz podmioty, o których mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie dotyczącym osób fizycznych może być wykonywane, z zastrzeżeniem art. 104, 105 i art. 106 – 106d Prawa bankowego w celu oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego. Zgodnie zaś z art. 105a ust. 3 Prawa bankowego banki, instytucje oraz podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą przetwarzać informacje stanowiące tajemnicę bankową i informacje udostępnione przez instytucje pożyczkowe oraz podmioty, o których mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, dotyczące osób fizycznych po wygaśnięciu zobowiązania wynikającego z umowy zawartej z bankiem, inną instytucją ustawowo upoważnioną do udzielania kredytów, instytucją pożyczkową lub podmiotem, o którym mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, bez zgody osoby, której informacje dotyczą, gdy osoba ta nie wykonała zobowiązania lub dopuściła się zwłoki powyżej 60 dni w spełnieniu świadczenia wynikającego z umowy zawartej z bankiem, inną instytucją ustawowo upoważnioną do udzielania kredytów, instytucją pożyczkową lub podmiotem, o którym mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, a po zaistnieniu tych okoliczności upłynęło co najmniej 30 dni od poinformowania tej osoby przez bank, inną instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytów, instytucję pożyczkową albo podmiot, o którym mowa w art. 59d ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, o zamiarze przetwarzania dotyczących jej tych informacji, bez jej zgody.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że z ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego wynika, że zobowiązanie Skarżącego wobec Banku, wynikające z umowy  nr […] z dnia […] lipca 2017 r., wygasło w dniu […] listopada 2020 r. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że Skarżący dopuścił się zwłoki w spłacie zobowiązania trwającej dłużej niż 60 dni. Istotnym jednakże w niniejszej sprawie jest to,  że Bank nie przedstawił dowodów na spełnienie wobec Skarżącego obowiązku określonego w art. 105a ust. 3 Prawa bankowego, tj. nie poinformował go skutecznie o zamiarze przetwarzania dotyczących go informacji stanowiących tajemnicę bankową, bez jego zgody po wygaśnięciu zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy. Stwierdzić należy, że sam fakt, iż Skarżący nie wykonał zobowiązania lub spóźnił się z jego wykonaniem co najmniej  60 dni, nie upoważnia Bank do przetwarzania jej danych na warunkach określonych w art. 105a ust. 3 Prawa bankowego. Moment, od którego należy liczyć sześćdziesięciodniowy termin, w którym konsument dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania, to termin wykonania zobowiązania. Dopiero po upływie 60 dni zaczyna biec termin 30 dni, w którym instytucja oczekuje jeszcze na wykonanie zobowiązania klienta. Termin 30 dni biegnie od momentu, w którym osoba, której dane dotyczą zostanie skutecznie poinformowana przez instytucję o zamiarze przetwarzania. Ostatecznie to bezskuteczny upływ 30 dni od momentu poinformowania stanowi wypełnienie przesłanek z art. 105a ust. 3 Prawa bankowego. Z powyższego wynika zatem, iż Bank przetwarzając dane Skarżącego na warunkach określonych w ww. przepisie, musi wykazać, że Skarżący został poinformowany o zamiarze przetwarzania ich bez jego zgody. W niniejszej sprawie Skarżący podniósł natomiast, że okoliczności wskazywane w art. 105a ust. 3 Prawa bankowego nie zostały spełnione w związku z czym Bank nie jest uprawniony do przetwarzania jego danych osobowych w B. Bank podniósł, że ww. przesłanki, w tym poinformowanie Skarżącego o okolicznościach wskazanych w art. 105a ust. 3 Prawa bankowego zostały spełnione, poprzez wysłanie korespondencji do Skarżącego listem poleconym. W ocenie Prezesa UODO brak jest dowodów wskazujących na prawidłowe i skuteczne poinformowanie Skarżącego o treści 105a ust. 3 Prawa bankowego.

Bank nie przedstawił dowodu na prawidłowe doręczenie Skarżącemu dokumentu,  w treści którego zawarta była informacja o okolicznościach wskazanych w art. 105a ust. 3 Prawa bankowego, zatem okoliczność skutecznego poinformowania Skarżącego o treści  art. 105a ust. 3 Prawa bankowego nie może zostać uznana za udowodnioną. Dodatkowo należy podkreślić, że sporządzenie i wysłanie ww. pisma, nie jest równoznaczne z udowodnieniem jego prawidłowego doręczenia, skutkującego poinformowaniem Skarżącego o zamiarze przetwarzania danych stanowiących tajemnicę bankową, bez jego zgody na podstawie art. 105a ust. 3 Prawa bankowego. Samo bowiem oświadczenie o wysłaniu korespondencji  i przedstawienie jej kopii wraz z kopią listy korespondencji bankowej wysłanej listem poleconym nie stanowi dowodu na jej dostarczenie lub poinformowanie o jej treści adresata.  W tym miejscu należy wskazać, że przepisy powszechnie obowiązujące nie formułują obowiązku wysłania informacji, o której mowa w art. 105a ust. 3 Prawa bankowego  w szczególnej formie. To do podmiotu informującego należy zatem wybór formy przekazania odbiorcy komunikatu, o zamiarze przetwarzania danych osobowych bez jego zgody. Jednocześnie to podmiot informujący wywodzi z powyższego skutki prawne, zatem to on musi wykazać, że poinformował Skarżącego o zamiarze przetwarzania danych stanowiących tajemnicę bankową, bez jej zgody na podstawie art. 105a ust. 3 Prawa bankowego.

Powyższe stanowisko organu znajduje oparcie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1695/16, zgodnie z którym cyt.: „ (…) samo potwierdzenie komputerowe w prawym górnym rogu pism "PRZESYŁKA NIESTEMPLOWANA, Data nadania 2015 - 08 – […]", nie stanowi potwierdzenia wysłania pism. Także zrzut ekranu komputerowego ww. aplikacji, z uwagi na "zakodowany" system zgromadzonych tam danych, bez głębszej analizy specjalistycznej (z zakresu informatyki), nie przedstawia wiarygodnego dowodu, iż poza wygenerowaniem przedmiotowych pism w istocie doszło do ich wysłania skarżącej. (…) Słuszne jest wprawdzie twierdzenie, że żaden przepis ustawy Prawo bankowe nie wymaga aby obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 105a ust. 3 tej ustawy, był realizowany przy pomocy przesyłek rejestrowanych - listów poleconych. Podkreślić jednak należy, iż w przypadku sporu ciężar dowodu doręczenia pisma spoczywa na stronie spełniającej obowiązek informacyjny. (…) Wprawdzie w toku postępowania administracyjnego organ orzekający ocenił przedstawione przez Bank dokumenty, ale nie wynika z nich realizacja przez Bank (...) w stosunku do skarżącej obowiązku informacyjnego (wysłania, a nie tylko wygenerowania pism)”. Jeśli więc oświadczenie zostało posłane adresatowi listem albo innym sposobem porozumiewania się na odległość, składający powinien wykazać np. za pomocą zwrotnego poświadczenia odbioru, że list (telegram) został adresatowi doręczony. Powstały dowód nadania listu poleconego nie jest wprawdzie dowodem doręczenia go adresatowi.

Podzielając powyższe rozważania raz jeszcze podkreślić należy, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki z art. 105a ust 3 Prawa bankowego, zgodnie z którymi Bank może przetwarzać informacje stanowiące tajemnicę bankową dotyczące osób fizycznych po wygaśnięciu zobowiązania wynikającego z umowy bez ich zgody w celu oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych, w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, również nie stwierdził okoliczności uprawniających Bank do przetwarzania danych osobowych Skarżącego w oparciu o ww. podstawę prawną w powyższym celu.

W tym miejscu wskazać należy, że postępowanie administracyjne prowadzone przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w każdym przypadku służy zbadaniu zasadności skierowania pod adresem określonego podmiotu nakazu, odpowiadającego dyspozycji  art. 58 ust. 2 RODO, służącego przywróceniu stanu zgodnego z prawem w procesie przetwarzania danych. Wobec powyższego korzystając z uprawnienia przewidzianego  w art. 58 ust. 2 lit. c RODO, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych nakazał Bankowi zaprzestanie przetwarzania danych osobowych Skarżącego w B., dotyczących umowy  nr […] z dnia […] lipca 2017 r., przetwarzanych na podstawie art. 105a ust. 3 Prawa bankowego w celu oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego.

Podkreślić należy, że zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy nie potwierdza okoliczności, aby Bank przetwarzał dane osobowe Skarżącego w B.R. prowadzonym przez Z. Skarżący nie przedłożył dowodów wskazujących na to, że Bank udostępnił jego dane dotyczące umowy nr […] z dnia […] lipca 2017 r.,   w Z. Bank zaprzeczył, by przekazywał dane Skarżącego do Z., również Z. wskazało,  iż nie przetwarza danych osobowych Skarżącego w zakresie objętym skargą. Tym samym organ dysponuje w niniejszym postępowaniu jedynie sprzecznymi oświadczeniami stron.

Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych, jako organ administracji publicznej, przeprowadzając postępowanie w oparciu o przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735), zwanej dalej Kpa, ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Dowodami w postępowaniu mogą być  w szczególności dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny (art. 75 § 1 Kpa).

Zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej, wyrażoną w art. 7 Kpa, w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Realizację powyższego zapewniają zwłaszcza gwarancje zawarte w przepisach regulujących postępowanie dowodowe. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 października 1984 r. (sygn. II SA 1205/84, ONSA 1984, Nr 2, poz. 98) orzekł: „Z art. 7 i 77 § 1 Kpa wynika, że obowiązek wyczerpującego zbadania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego ciąży na organie prowadzącym postępowanie administracyjne. Nie znaczy to, że strona jest zwolniona od współudziału  w realizacji tego obowiązku, zwłaszcza że nieudowodnienie określonej okoliczności faktycznej może prowadzić do rezultatów niekorzystnych dla strony”. Po wyczerpaniu możliwości dokonania niezbędnych dla podjęcia rozstrzygnięcia ustaleń faktycznych organ prowadzący postępowanie jest uprawniony, a nawet zobowiązany do przyjęcia takiej wersji zdarzeń, która odpowiada logicznie pozostałemu materiałowi dowodowemu.

Podzielając powyższe rozważania oraz mając na względzie ustalone okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że w sprawie brak jest niebudzących wątpliwości dowodów, które potwierdzałyby zarzuty Skarżącego dotyczące ujawnienia jego danych dotyczących umowy nr […] z dnia […] lipca 2017 r. w Z. Wobec powyższego uznać należy,  że kwestionowany przez Skarżącego proces przetwarzania danych osobowych nie zaistniał.

Podzielić należy wskazywany w doktrynie pogląd, że cyt.: „bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi art. 105 § 1 Kpa, oznacza, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. Przesłanka umorzenia postępowania może istnieć jeszcze przed wszczęciem postępowania, co zostanie ujawnione dopiero w toczącym się postępowaniu, a może ona powstać także w czasie trwania postępowania, a więc w sprawie już zawisłej przed organem administracyjnym.” (B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, C.H.Beck, Warszawa 2006, s. 489). Ustalenie przez organ publiczny zaistnienia przesłanki, o której mowa w art. 105 § 1 Kpa, zobowiązuje go, jak podkreśla się w doktrynie do umorzenia postępowania, nie ma bowiem w sytuacji zaistnienia tej przesłanki podstaw do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty, a dalsze prowadzenie postępowania w takim przypadku stanowiłoby o jego wadliwości, mającej istotny wpływ na wynik sprawy. Bezprzedmiotowość postępowania może być także wynikiem zmiany stanu faktycznego sprawy. Zgodnie, bowiem z brzmieniem art. 105 § 1 Kpa, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie cyt.: „bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego to brak przedmiotu postępowania. Tym przedmiotem jest zaś konkretna sprawa, w której organ administracji państwowej jest władny  i jednocześnie zobowiązany rozstrzygnąć na podstawie przepisów prawa materialnego  o uprawnieniach lub obowiązkach indywidualnego podmiotu” (wyrok z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt VI SA/Wa 1093/17).

W niniejszej sprawie, podzielając stanowisko wyrażone w przytoczonym powyżej wyroku sądu należy stwierdzić, że zaistniała przesłanka bezprzedmiotowości postępowania  i umorzenia postępowania w oparciu o art. 105 § 1 Kpa. Jak wynika ze zgromadzonego  w sprawie materiału dowodowego brak jest dowodów na potwierdzenie podnoszonych przez Skarżącego zarzutów w zakresie przekazania jego danych osobowych przez Bank do Z. dotyczących umowy nr […] z dnia […] lipca 2017 r., tym samym nie można uznać, że kwestionowany przez niego proces przetwarzania danych osobowych istnieje, wobec czego postępowanie to stało się bezprzedmiotowe.

Ocena dokonywana przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w każdym przypadku służy zbadaniu zasadności skierowania pod adresem określonego podmiotu nakazu, odpowiadającego dyspozycji art. 58 ust. 2 RODO, służącego przywróceniu stanu zgodnego  z prawem, w procesie przetwarzania danych - jest więc ona uzasadniona i potrzebna tylko  o tyle, o ile nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych istnieją.

W tym stanie faktycznym i prawnym, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna. Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1781) w zw. z art. 13 § 2, art. 53 § 1 oraz art. 54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), stronie niezadowolonej z niniejszej decyzji przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (adres: Urząd Ochrony Danych Osobowych, ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa). Wpis od skargi wynosi 200 złotych. Strona ma prawo ubiegania się o zwolnienie od kosztów sądowych lub prawo pomocy.